AŞIK ALİYAR (ALİ ASLAN)

DOĞUMU:   1961 Yılında Afşin'in  Arıtaş Kasabasında doğdu.  

ÖĞRENİMİ.  İlk ve Orta Okul tahsilini Arıtaş Kasabasında yaptı. Liseye Antakya Ticaret Lisesinde başladıysa da bitiremedi. 

İLK ŞİİRLERİNİ: On iki yaşında şiir yazmaya başladı. İlk şiirini  bir doktora yazdı.

ŞİİRLERİNİN KONUSU: Sevgi, tabiat ve sosyal içerikli şiirler yazdı.

GÖREVİ: 1985 yılında Afşin Elbistan Termik Santralında işçi olarak çalışmaya başladı. Halen çalışmaya devam etmektedir (2010 / Ağustos itibariyle).

-------------------------------

şiirleri

---

1.

yayla güzeli

açılmışsın benziyorsun

güllere yayla güzeli

destan olup ta düşmüşsün

dillere yayla güzeli

kelebek gibi uçarsın

göklere kanat açarsın

yürüdükçe gül saçarsın

yollara yala güzeli

obalarda nere yerin

oralarda var mı yarin

meydan okur zülüflerin

yellere yayla güzeli

çatakta sular durulsun

peşinden koşan yorulsun

layık olan yar sarılsın

bellere yayla güzeli

aşık aliyar aslan

----

2.

diyeceğim

Dost eline giden seher yelleri

Eğlenin de biraz dur diyeceğim

Başımdaki binbir türlü halleri

O dosta arzuhal ver diyeceğim

 Ne şad oldu gönlüm ne de neşeli

Yüce dağlar engin çöller aşalı

Uzun yıldır gurbete düşeli

Yanıyor yüreğim kor diyeceğim

Geçerken uğrayın bizim bağlara

Erişmiş mi meyve verir çağlara

Yolumuz düşerse Binboğalara

Yanmış yüreğime kar diyeceğim

Aliyar’ım dolanırım âlemi

Yavaş yavaş doldururum çilemi

Gurbet elde dostlar kesti selamı

Ben şimdi kimlere yar diyeceğim

----

3.

İLKBAHAR GELSİN

Zemheri ayında çiçek açılmaz
Bekle kara gözlüm ilkbahar gelsin
Katar kurup yaylalara göçülmez
Bekle kara gözlüm ilkbahar gelsin

Hep güzeller al yeşili bağlasın
Görenlerin yüreğini dağlasın
Karlar sel olup coşkun çağlasın
Bekle kara gözlüm ilkbahar gelsin

Yolda kalır zemheride yol çeken
Buza murat verir çiçeği eken
Nevruza, sümbüle açılsın mekân
Bekle kara gözlüm ilkbahar gelsin

Aliyar yürekte umudu saklar
Eksiltmez üstüne daha da ekler
Doğa ana bile dört gözle bekler
Bekle kara gözlüm ilkbahar gelsin

Aşık Aliyar ARSLAN

-----

4.

YERMİŞ

Zaman gelip kemikleşip
Dil dönüp te dişi yermiş
Yumrukların balyoz olup
Taş yerine döşü yermiş

Toscular yazmışsa ferman
Göze kesilmişse kurban
Danesiz dönen değirmen
Ancak taş taşı yermiş

Uykudayken derin sular
Bular deli gönlüm bular
Bendeki kaçak uykular
Gecemdeki düşü yermiş

Sessizim boş kese gibi
Büküldüm yaş asa gibi
İnsan bazen Musa gibi
Tabaktan ateşi yermiş

Aliyar gam kucak kucak
Ömrüm hep böyle geçecek
Mevsimsiz domuran çiçek
Arbıldaki kışı yermiş


Aşık Ali YAR

-----

5.

HABERİN YOKTUR

Pervane misali divane gönül

Düştüğün ateşten haberin yoktur

Tebessümü eksik eylemesen de

Gözündeki yaştan haberin yoktur

Sen dalıp gidersin derin kuyuya

Erebilmek için bir yudum suya

Yorgun düşüp daldığın da uykuya

Göreceğin düşten haberin yoktur

Bazen baş üstünde bir taç misali

Bazan ezilirsin bir hiç misali

Meyveye yönelmiş ağaç misali

Yiyeceğin taştan haberin yoktur

Neyine gerekti dünyaya gelmek

Dertler karşısında ayakta kalmak

Üstüne üstlükte aliyar olmak

İşlediğin suçtan haberin yoktur

Aşık Ali YAR

----

6.

KAYDI GİDİYOR


Hurman çayı boz bulanık akarken
Gözüm Binboğaya kaydı gidiyor
Gönlümü verdiğim vefasız gibi
İçime bir ateş koydu gidiyor

Topladım önüme bütün varımı
Dert çekmekten eylemişim karımı
Ardından çektiğim ahu zarımı
Kahkaha zannedip duydu gidiyor

Deryanın içinde kalmışım susuz
Yanar kavrulurum dumansız külsüz
Umut bağladığım çıktı vefasız
Verdiği ikrardan caydı gidiyor

Ala karlı Binboğanın başları
Baharda yaşadım kara kışları
Aliyar’im akan gözüm yaşları
Yorgun yanağımı oydu gidiyor.

Aşık AliYAR

-----------------------------------------------------------------